Ik moet bekennen - ik was altijd een beetje bang voor gerookte eend. Totdat ik vorig jaar bij een klein Frans restaurantje een bordje proefde dat me compleet omverblies. Die combinatie van die rokerige smaak, dat malse vlees en die knapperige huid... ik was verkocht! Thuisgekomen besloot ik meteen te experimenteren, met wisselend succes moet ik zeggen. Na veel trial and error (en een paar minder geslaagde pogingen) deel ik nu mijn favoriete versie.
Mijn eerste serieuze poging was voor een kerstdiner. Wat een drama! De eend was half verbrand, half rauw en de rook had zich door het hele huis verspreid. Mijn schoonmoeder probeerde nog beleefd te glimlachen, maar die blik vergeet ik nooit meer. Toch gaf ik niet op, en nu is het één van mijn meest gevraagde gerechten geworden.
Wat ik zo fijn vind aan gerookte eend:
Na al die mislukkingen heb ik een versimpelde versie ontwikkeld die bijna altijd lukt:
Het geheim? Laat de eend eerst een nachtje drogen in de koelkast op een rooster. Dat kreeg ik als tip van een slager en het maakt echt een wereld van verschil voor die knapperige huid!
Toen ik begon dacht ik dat je dure apparatuur nodig had. Maar met een simpele wok en wat aluminiumfolie kom je al ver! Mijn eerste poging was met thee en rijst - een Chinese techniek die ik op YouTube zag. Het resultaat? De eend rook naar earl grey... niet helemaal wat ik wilde, maar wel een leerzame ervaring!
Tegenwoordig gebruik ik meestal:
Belangrijke les: zet altijd een raam open. Die rooklucht trekt er anders dagen niet uit, geloof me...
Afhankelijk van mijn stemming en hoeveel tijd ik heb:
Mijn grootste succes? Toen ik de restjes gebruikte voor een eendensoepje. Mijn man vroeg of we dat vaker konden eten - hoogtepunt van mijn culinaire carrière!
Omdat ik wil dat jullie mijn fouten niet herhalen:
Eerlijk? Soms gaat het nog steeds mis. Vorige maand vergat ik de timer en werd de eend iets te... eh... extra gerookt. Maar weet je wat? Met wat extra saus was het nog steeds eetbaar. Zo leer je het meest!
Dus, wie waagt zich aan gerookte eend? Het is minder intimiderend dan het lijkt, en zelfs als het niet perfect wordt - de smaak maakt veel goed. En zoals ik altijd zeg: als het echt mislukt, noem je het gewoon "artisanaal" of "experimenteel". Werkt elke keer!